Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
жылбысқа — бөрік. Жылбысқаның елтірісінен тігілген бөрік. Басында ана жылы Сәтбала тігіп берген ж ы л б ы с қ а б ө р і к (Қаз. әдеб., 01. 08.1975, 2) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жылбыс — (Алм., Еңб қаз.) тақыр. Ж ы лб ы с теріден сыпыра (қ.) тігу қиын (Алм., Еңб қаз.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жылбысқа — (Сем.: Көкп., Ақс., Абай; Тау., Қош.) жаңа туған, көзін әлі ашпаған қызыл шақа төл … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жылбысқы — сын. Дымқыл, су, ылжыраған, жылп жылп еткен. Әуелі ж ы л б ы с қ ы, собалақтанған қар жапалақтады да, арты қар аралас жаңбырға айналды (С. Қалиев, Еңбек ерені, 25). Қар аралас жаңбыр жауа бастады. Аласапыран көктемнің ж ы л б ы с қ ы сызы мол… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жылпысын — 1 (Қост., Жанг.) жылбысқа. Шала туған қозы ж ы л п ы с ы н боп туады (Қост., Жанг.) 2 (Гур., Маңғ.) жылмаңдаған, қу. Бір ж ы л п ы с ы н д а у адамымыз бар, басқасын білмейтін, домбыраны жақсы шалады (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
